Fietsen op zaterdag, gewoon omdat het beter past. Niet helemaal compleet maar dat maakt niet uit. Hiermee is meteen het verschil met voetbaltrainers aangegeven. Waar voetbaltrainers in blinde paniek schieten en dreigen met krachttermen als ‘als je niet traint, speel je ook niet’, halen fietsers de schouders op en accepteren het onder het motto ‘kan gebeuren’. De redenen van afzegging was ook wel prima hoor; een deelnemer moest verstek laten gaan in verband… met de liefde en de ander had een verjaardag. Een verjaardag waar we toch even bij stil staan. Degene waarvoor wij met z’n allen weer en wind trotseren, meedoen aan de elfstedentocht en in september van Goes naar hoes fietsen is jarig. Hij zal dit zelf niet lezen, daar is hij nog te jong voor, maar zijn ouders lezen het zeker.
Dus vandaar: Gefeliciteerd kerel!
Goed, de rit van vanmorgen. Om 8 uur werd koers gezet naar Uelsen (DE). Je kent Uelsen natuurlijk bij maanlicht, maar het blijkt overdag ook gewoon te bestaan. En hoe! Hadden we vorige week de beklimming van de pukkel van Wielen, vandaag maakten we kennis met de vele hoogteverschillen van Uelsen. Tussen de pittige klimmetjes en razende afdalingen was er ook gewoon tijd om te genieten van al het moois in en rondom Uelsen. Laten we zeggen dat moeder natuur Uelsen goedgezind is geweest. Nog even aan de kant voor een passerende Porsche en op naar ons rust moment. Dit keer niet stoppen aan de kant van de weg, maar ook echt even van de fiets af en in een Duits etablissement genieten van koffie met een prima stukje appelgebak. Na dit rustmoment was het weer tijd om naar huis te fietsen. Het ging goed, het was mooi weer en benen waren top. 70,6 kilometer met een hoogteverschil van 241 meter. Vandaag zijn de belangrijke wielerklassieker weer begonnen. De eerste was Nieuw Amsterdam – Uelsen – Nieuw Amsterdam. De Bark van Noach fietst verder en hoger op naar het grote doel.