Laten we om negen uur vertrekken, dan zijn we mooi op tijd terug en hebben we nog wat aan de middag. Spongebob heeft tenslotte ook publiek nodig. Zo gezegd zo gedaan. Om klokslag negen uur begonnen vijf van de zes leden van het Beatduchenne cycling team, oftewel De Bark van Noach, aan dat wat achteraf weer een mijlpaal is gebleken. We hadden afgesproken om rustig aan te starten, want het is ook wel leuk om weer met alle vijf leden thuis te komen en de één… is nu eenmaal beter getraind dan de ander. De start was veelbelovend, totdat een van de fietsen begon te haperen. Met hulp van MacGyver, die de fiets met ranja wist te repareren, konden we snel de tocht voortzetten. Ook het uitstippelen van de route moeten we niet onderschatten. Garmin heeft hele mooie apparaten, totdat je ze vraagt waar Wielen (DE) ligt. Doodlopende straten en Duitse klinkers moesten worden getrotseerd om het eerste ijkpunt te bereiken. Wielen …… Wist je dat Wielen beschikt over een berg? Met de auto verneem je er niets van, maar op de fiets is het een vervelende pukkel. Eenmaal boven was het tijd voor de ravitaillering. Vervolgens ging het pukkelafwaarts richting Hardenberg. En van daaruit naar Gramsbergen, Coevorden en rap op huus an. Nou ja, rap ging het niet meer, maar het bleek vandaag ook om de afstand te gaan. Ik schrijft het voluit, want dan komt het beter over. Vierenzeventig kilometer en achtenvijftig meter …. één van de deelnemers zit pas voor de derde keer serieus op en fiets. Lees het nu nog maar een keer. Het fietsen voor dit doel brengt blijkbaar bijzondere krachten in een mens naar boven. De Bark van Noach fietst verder.
