De barkfietsen voorgesteld

Zeker vier routes zijn er gereden dit weekend. Door diverse omstandigheden was het niet mogelijk om de ploeg bij elkaar te krijgen en dus was iedereen op zichzelf aangewezen, nou ja bijna iedereen. Maar waar zat iedereen? Misschien is dit dan wel het moment om de hele barkfiets formatie aan je voor te stellen. Het gaat hier om zes buurmannen, wonende aan de bark. Vandaag fietste Peter alleen. Peter, werkzaam in de fijnmechanica, is een getrainde fietser die, zodra de zon gaat schijnen, ieder weekend geniet van zijn rust, gezin en de mooie omgeving. Hij fietste vandaag een tocht van 29 kilometer door de bossen achter Hardenberg nabij de witte paal. René is denk ik de sportiefste van het stel. Naast meerdere fietstrainingen per week, kom je hem ook regelmatig hardlopend tegen. Hij is servicemonteur, installateur. Dat hij zich ook inzet bij wat ze noemen damesvoetbal, zullen we hem maar vergeven. Ferdy verkoopt de lekkerste tosti’s van het land en promoot dit van Texel tot Zeeland. Hij is bovendien secretaris van Stichting Beat Duchenne. Verder is zijn inzet tijdens het fietsen ongelofelijk fanatiek en lijkt hij niet stuk te krijgen. Vrijdagavond jl. besloot ik met mijn gezin nog even een ijsje te halen bij een grote organisatie waar je de auto niet uit hoeft om iets te bestellen en het was mooi om te zien dat Ferdy en René samen lachend voor de stoplichten stonden te wachten terwijl ze al een hele training achter de rug hadden. Vandaag trainden ze ook en was ook John van de partij. John zorgt er dagelijks voor dat je niet voor teleurstellingen komt te staan als je voor een pinautomaat staat. Hij fietst als enige van de groep op een wielrenfiets en heeft dan ook totaal geen moeite om bij te blijven ondanks versleten knieën. Bovendien is hij door zijn Zeeuwse achtergrond natuurlijk getraind om zich staande te houden in zware condities als harde wind. René, Ferdy en John hebben zich vanmorgen weer van hun fanatieke kant laten zien. Ruim honderd kilometer was de eis die ze zelf stelden aan de training. Bijna half Drenthe werd doorkruist. Op een zeker moment wist René zeker dat ze langs de bocht van Sleen moesten, maar deze bocht is nooit gevonden. Wel kwamen ze langs een vakantiepark waar een pauze werd ingelast. De foto zou gemaakt moeten worden door Bollo de Beer, maar ook Bollo werd niet gesignaleerd. Wel stond er bij terugkomst 105 kilometer op de teller. Ik ben Dennis. Ik doe iets in de reclame en ben van nature geen fietser. Dit weekend heb ik niet gefietst. Mijn fiets staat bij de maker. Dat is een gevolg van vorige week. Toen heb ik het asfalt van iets te dichtbij bekeken. Sommige mensen zeggen dat fietsen een verslaving is. Even heb ik gedacht dat ik ook verslaafd zou raken. Niets is minder waar. Ik fiets mee voor het goede doel en voor de gezelligheid om met buurmannen samen iets te bereiken. Als laatste hebben we Sandro. Hij is voorzitter van Stichting Beat Duchenne, doet iets met software en is een niet heel erg fanatieke fietser. Zoals vele mensen met Italiaans bloed ziet alles er piekfijn uit bij Sandro. Fiets gepoetst, kleding voor mekaar en alles geregeld. Sandro heeft ook wel karakter. Vandaag heeft hij individueel getraind. Helemaal alleen dus. Omdat we alles vastleggen via de app Strava verbaasde hij ons allemaal door gewoon een rit van 74,1 kilometer te noteren. Dat is motivatie. Dat verdient zoveel respect, daar heb ik even geen woorden voor.

We fietsen met zijn allen om aandacht te vragen voor Stichting Beat Duchenne. Ik hoop dat je geniet van het lezen van deze verhalen en belevenissen. Maar waar het echt om gaat is dat we bekendheid geven aan de Stichting. Beat Duchenne ondersteund onderzoeken naar mogelijke doorbraken ter genezing van Duchenne Spierdystrofie. Deze week is er een actie opgezet waarmee je met twee euro helpt en tevens kans maakt op mooie prijzen.
stort twee euro op iban nr. NL77RABO0300867352. Noteer in de omschrijving even je mailadres en je bent klaar. Geen moeite toch?

Namens Peter, John, Ferdy, René, Dennis en Sandro ….. bedankt.

Twee euro … dan fietsen wij nog net iets harder.

Vorig bericht
Met vallen en opstaan
Volgend bericht
Kapot gefietst

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Fill out this field
Fill out this field
Geef een geldig e-mailadres op.
Je moet de voorwaarden accepteren voordat je het bericht kunt verzenden.

Menu